Luisteren naar je gevoel

Ik heb het in mijn blogs al eerder aangesneden. Maar bij deze cliënt werd het me weer eens heel duidelijk: Een burn-out krijg je als je (te lang) niet luistert naar je gevoel.

De man in kwestie kwam bij me met de vraag of hij burn-out was. Hij is een jaar of dertig en vertelt dat hij kampt met concentratieproblemen, weinig geduld heeft en continu een gevoel van ‘emergency’ bij zich draagt. Hij werkt nog wel, maar dat is – naast eten en slapen – nog zo’n beetje het enige dat hij doet in zijn leven. Hij blijft tot laat op zijn werk, eet vaak pas om 10 uur ’s avonds, en wil dan het liefst meteen naar bed. Hij voelt zich down, leeft zijn leven op de automatische piloot, en van de sociale en creatieve persoon die hij was is weinig meer over.

De symptomen die hij beschrijft duiden inderdaad op overspanning en hij lijkt heel hard op weg om burn-out te raken. Als ik hem vraag wat maakt dat hij niks anders meer doet dan werken, wellen de tranen op in zijn ogen. Hij vertelt dat hij de laatste jaren veel ellende heeft meegemaakt. Hij had een goed leven, een relatie, een leuk sociaal leven en een interessante baan. Maar binnen korte tijd overleden een aantal belangrijke mensen in zijn leven. Zijn relatie ging uit. Vrienden vertrokken. En de nieuwe vriendin, die hem door deze moeilijke tijd hielp, werd ernstig ziek en overleed. Omdat er weinig over was van zijn oude leventje zocht hij een baan elders in Europa. Zo belandde hij in Haarlem.

Maar natuurlijk nam hij zijn verdriet met zich mee. Hij vertelt dat hij de pijn niet meer wil voelen, en daarom zijn leven leeft op de automatische piloot. Hij werkt en werkt en werkt. Totdat ook dat niet meer lukt. Nu stevent hij hard af op een burn-out en moet hij alsnog zijn verdriet onder ogen zien. In de kunstzinnige therapie vindt hij ontspanning in het schilderen, het verdriet komt naar buiten, en langzaam maar zeker wordt hij zich bewust dat gevoelens er zijn om gevoeld te worden, en dat het onbewust onderdrukken van zijn gevoel hem zoveel energie kost dat het hem opbreekt.

Hoe zwaar is dat wel niet? Bovenop al je onverwerkte verdriet ook nog een burn-out!

Niet altijd is het zo duidelijk onverwerkt verdriet dat niet gevoeld wil worden, maar mijn overtuiging is dat elke burn-out begint met (lange tijd) niet luisteren naar je gevoel. Of het nou gaat om lichaamssignalen als vermoeidheid, hoofdpijn, slapeloosheid of om psychische signalen van onverwerkt trauma of verdriet, in beide gevallen kan niet luisteren naar je gevoel leiden tot uitputting, overspanning, verlies van controle, en uiteindelijk burn-out.

Of je nu kampt met rouwverwerking, burn-out, of allebei, met kunstzinnige therapie werk je via creatieve oefeningen zélf aan de verwerking en herstel. Ik help je daar graag bij. 
Meer lezen over kunstzinnige therapie bij burnout of bij rouw- en verliesverwerking.