Lummelen als tegenwicht voor de doelgerichtheid in onze samenleving
Een cliënt
e met een burnout zei pas tegen me dat ze niet kon lummelen. Ze was altijd maar doelgericht bezig. Op haar werk, en thuis ook. Want als je een fulltime baan hebt en een paar kinderen hebt grootgebracht, dan is er altijd wel iets te doen dat móet. Geen tijd om te lummelen. Maar nu zat ze thuis en wist eigenlijk niet wat ze met zichzelf aan moest. Ze mocht nooit lummelen van zichzelf en nu ze er alle tijd voor heeft, lukt het haar niet. Ze heeft geen idee wat ze leuk vindt en heeft nergens zin in. Ze ziet in dat het belangrijk is om ook te kunnen lummelen en niet altijd maar doelgericht bezig te zijn. Omdat het je helpt om flexibel en creatief te zijn, zelf vanuit inzicht tot oplossingen te komen in plaats van alleen braaf de protocollen te volgen.
Het wrange is dat ze – juist doordat ze een groot deel van haar leven in het teken van haar werk heeft geleefd en daardoor weinig hobby’s of lummelbezigheden heeft ontwikkeld – nu aan veerkracht en creativiteit tekort komt, terwijl ze die door de veranderende eisen en omstandigheden op haar werk nu juist wel nodig heeft.
Deze cliënte benoemt in haar eigen woorden precies wat ik in mijn onderzoek naar burnout ook tegenkwam. Mensen met burnout hebben vaak veel te lang vanuit hun hoofd geleefd; vanuit verantwoordelijkheidsgevoel, plichtsbesef en de eisen en verwachtingen die er aan hen werden gesteld. Ze vergaten zich af te vragen hoe het voor hen voelde en negeerden signalen van hun lichaam. Hierdoor zijn ze het contact met hun gevoel langzaamaan kwijtgeraakt, weten niet meer wat ze willen, en zijn de grip op hun leven kwijt geraakt.
Dus nu komt deze mevrouw bij mij leren ‘lummelen’ op papier. Dit ‘lummelen’ kun je zien als een manier om weer contact te maken met het gevoel. In de kunstzinnige therapie vertaalt dit zich in vragen als: Welke kleur heb ik zin in? Welke vormen spreken me aan? Heb ik genoeg energie om met klei aan de slag te gaan? Of teken ik liever? Heb ik behoefte aan een groot of klein vel papier? Kan ik loslaten dat het ‘iets’ moet worden en gewoon afwachten wat er ontstaat onder mijn handen? Langzaam maar zeker ga je zo weer voelen hoe iets voelt voor jou, merken waar je warm voor loopt, luisteren naar het stemmetje van je hart. En als dat gevoel weer meedoet, dan kun je – ook met kunstzinnige oefeningen – gaan ervaren waar je grenzen liggen, gaan oefenen met nieuwe gedrags- en gedachtenpatronen, en de regie over je leven herpakken.
Dit over de heilzame werking van ‘lummelen’.
Lummelen, krijg je dat zelf niet voor elkaar thuis? Kom dan creatief lummelen bij KunstZIN Haarlem! Speciaal voor mensen met stress en burnout geef ik tijdens de Haarlemse Gelukroute op 4 februari een workshop. En als je niet burnout bent en dat graag zo wilt houden, kun je je creativiteit de vrije loop laten in bijvoorbeeld de cursus Intuïtief Tekenen en Schilderen of een workshop Mandala maken.
